وقتی که احساس ؛ حقیقی باشد ؛ عامل تحریک کننده آن در چهره ما ؛ هیجانات است. اگر اتفاق غیر منتظره ای پیش آید که از قبل درباره آن اطلاعاتی داشته ایم ؛ تغییر حالت در چهرهء ما به کندی صورت می گیرد.

شادی:
وقتی که خوشحال هستیم ؛ چشمهایمان بزرگ و خندان می شود. ابروانمان به طرف پایین کشیده می شود ؛ گوشه دهان به شکل حرف یو در زبان انگلیسی ، به طرف بالا می رود و غالباً دندانها ؛ قابل رؤیت ؛ و چهره نیز خندان است.

ترس:
در این حالت ؛ چشمها خیره است. پلک بالا به راحتی به طرف بالا ؛ و پلک پایین به طرف پایین کشیده می شود. لب ها رو به پایین هستند و دهان هم باز است.

نفرت:
در این حالت ؛ چشم ها به شدت باریک و کوچک می شوند ؛ ابروها به طرف پایین متمایل میشوند که چین ابرو ؛ گاه تا روی بینی امتداد می یابد. دهان بسته یا باز است و گوشه دهان به طرف پایین کشیده می شود و لبها نیز کمی کشیده می شوند ؛ و دهان سخت و تلخ است.

غافلگیری:
در این حالت ؛ پیشانی دارای چین افقی کشیده ای است ؛ چشم ها باز ؛ و مردمک چشم سفید است. پلک چشم به طرف بالا کشیده می شود. ابروان بالا می روند و با همدیگر کشیده می شوند. فک پایین ؛ سست و شل و متمایل به پایین می شود ؛ و دهان باز است.

عصبانیت:
ما هرگاه عصبانی باشیم؛ چینی عمودی بین ابروان و شکاف چشم دیده می شود. لبها روی هم فشرده می شوند یا دهان ؛ به شکل مربع باز می ماند. بر روی پیشانی چینی افقی ظاهر می شود و چهره حالتی همراه با ناراحتی را نشان می دهد.

غم:
در چهره انسان غمگین ؛ چین هایی روی پیشانی دیده می شود. چینها به طرف بالای پیشانی و به شکل منحنی کشیده می شوند و تا میان ابروان ادامه می یابند. چشم ها سفید و بی روح ؛ و احتمالاً همراه با اشک و گریان هستند. وقتی دهان باز است ؛ لبها کشیده و لرزان هستند. در حالتی که دهان بسته است ؛ گوشه دهان به پایین کشیده میشود. چهره غمگین فرد به ما نشان می دهد که باید با فرد غمگین با احتیاط رفتار کرد ؛ همچنانکه خود او محتاطانه رفتار می کند.

 برگرفته از : راز ورمز چهره ها – نوشته : هویر،برند
 تهیه و تنظیم: متین بالاخانی - 21/1/1387